Δεν βολεί
Να κοντύνουμε τη μνήμη.
Να απαλλοτριώσουμε το ήθος.
Δεν είναι μπορετό
Να ρίξουμε στο βυθό
Του πελάγου
Την αθωότητα
Των ματιών σου.
Δεν μπορούμε να σβήσουμε
Στο νου μας
Το πικρο-γλυκό σου
Χαμόγελο
Της στερνής σου νύχτας.

Μάκρυνες από τα μάτια μας
Σαν σύννεφο απαλό
Έγειρες
Στην άκρη του ορίζοντα.
Σε χρυσώνουν
Οι κόκκινες ακτίνες
Του δύοντος Ήλιου.

Πού τελειώνει το ταξίδι σου;
Στο βάθος του ορίζοντα;
Στο πέρας του ουρανού;
Πού τελειώνει το μεγαλείο σου;
Στο φέγγος των ματιών σου;
Στις καρδιές των φίλων σου;
Πού τελειώνει ο δρόμος
Των ονείρων σου;
Στου ανέσπερου χρόνου
το κενό;
Πού τελειώνει το ταξίδι σου;